Առավոտյան ես շուտ արթնացել էի ու պայուսակս դասավորել ամեն տեսակ տաք հագուստ բանով, որ մայրիկիս երգչախմբի հետ գնայինք ճամփորդելու: Երբ հասանք եկեղեցու բակ, տեսանք մի ուրիշ մեքենա, որն էլի գնում էր արշավ, բայց ներսում նստած բոլորը երգող դասատուներ չէին, այլ իմ ընկեր-ընկերուհիններ էին, անգամ Էրիկան, Սաթը, Աստղիկը, Ժենյան ու ճանապարհից էլ իմ ընկերուհի Միլենան: Ես միանգամից շատ ուզեցա գնալ իրանց հետ: Ընկեր Տաթևն ու ընկեր Անահիտը ինձ տարան իրենց հետ Խոր Վիրապ, Տափի ամրոց-բերդ ու մի շատ հետաքրքիր մարդու տուն: Այնտեղ ամեն տեսակ կենդանիներ կային, բայց ոչ իրական, այլ հատուկ ձև մշակած ու իսկականի նման: Խոր Վիրապում ես վախեցա իջնեմ աստիճաններով մինչև վերջ, ու գնացի ման գալու և իմ մայրիկի համար հուշանվերներ առնելու: Տափի բերդը շատ նման էր Թալինի ամրոցին: Ես այնտեղ անընդհատ ընկեր Տաթևի ձեռքից բռնած եմ անցել: Ես շատ հավես օր անցկացրի իմ ընկերների հետ ու շատ մոմեր վառեցինք:
Լալա Հովհաննիսյանի բլոգ 